Zachowały się trzy kantaty napisane przez Johanna Sebastiana Bacha na siedemnastą niedzielę po Trójcy Świętej: Ach, lieben Christen, seid getrost, BWV 114; Wer sich selbst erhöhet, der soll erniedriget werden, BWV 47 i Bringet dem Herrn Ehre seines Namens, BWV 148, która została wykonana po raz pierwszy najprawdopodobniej 19 września 1723 roku. Tego dnia około 9 tysięcy osób z  trzydziestotysięcznego w tamtym czasie Lipska słuchało między innymi fragmentu Ewangelii według św. Łukasza dotyczącego uzdrowienia w szabat chorego na obrzęk. Tekst kantaty nie dotyczy jednak uzdrowienia, tylko czci, którą należy oddawać Bogu w dzień święty i rozpoczyna się drugim wersetem z Pslamu 29:

Bringet dem Herrn Ehre seines Namens,
betet an den Herrn im heiligen Schmuck.

Oddajcie Panu chwałę należną jego imieniu!

Złóżcie Panu pokłon w świątobliwej ozdobie!

Nie ma pewności, jaki tekst był przypisany do ostatniego chorału, którego melodia pochodzi z hymnu Auf meinen lieben Gott (1603). Niektórzy badacze wskazują na szóstą zwrotkę tej właśnie pieśni, inni ostatnią zwrotkę hymnu Johanna Hermanna Wo soll ich fliehen hin z roku 1630, który był śpiewany w Lipsku na tę samą melodię.

Pozostałe słowa pochodzą z wiersza Picandra Weg, ihr irdischen Geschäfte. W związku z tym, że utwór ten został opublikowany dopiero w roku 1725 w zbiorze Erbauliche Gedanken zachodzi wątpliwość, czy kantata została rzeczywiście wykonana 2 lata wcześniej. Alfred Dürr sugeruje, że wiersz mógł powstać wcześniej, ale nie ma też jednoznacznego dowodu na to, że kantata była wykonana już w roku 1723. 

Temat kantaty dotyczy świętowania, więc i skład zespołu jest nadzwyczaj świąteczny. Utwór jest przeznaczony na czterogłosowy chór, dwóch solistów (alt i tenor) oraz zespół instrumentalny złożony z trąbki, trzech obojów, dwojga skrzypiec, altówki i basso continuo.  Zapraszam do posłuchania pierwszej z sześciu części kantaty – chóralnej fugi poprzedzonej wyjątkowo długim, podobnym do fanfary instrumentalnym ritornelem z trąbką w roli głównej. 

Wyjątkowo i dla mnie samego zupełnie niespodziewanie fragment kantaty, który chcę Wam dziś zaproponować nie jest wykonywany przez zespół historyczny. Pochodzi z nagrania z roku 1984 a wykonawcami są
Neues Bachisches Collegium Musicum 
i Thomanerchor Leipzig pod dyrekcją Hansa-Joachima Rotzscha. Partię solową gra na trąbce piccolo Ludwig Güttler.